چهل روزگی
چهل روزگی عزیزکم چهل روزه شد!
بلخره این چهل روزگی که همه این مدت صحبتش بود هم رسید ! یه عدد دیگه هم پشت سر گذاشت پسرکم، خدا رو شکر، خدا رو واقعا برای داشتن این کوچولوی پاک و معصوم شکر
جالبه همه ش چهل روز گذشته! یک ماه و ده روز! اما احساسی که نسبت به این مدت گذشته دارم خیلی طولانی تر و عمیق تره ! یک ماه و ده روز تو خیلی برهه های زندگی اصلا قابل یادآوری هم نیست ! اما حالا .. هر دقیقه و ساعت ش خاص و جدیدو پرشور و هیجان بوده
اعتراف میکنم احساسم به پسرک احساس جدید و ناشناخته ای برام هست، گاهی همین جور که نگاهش میکنم دلم میجوشه و اشک از چشمام سرازیر میشه ! دوست داشتنش رو نمیتونم حد و مرز ی براش تشخیص بدم . اونقدر از داشتنش شادم و آروم ، اونقدر عاشق نفس کشیدن هاشم ، عاشق دست و پای کوچولوش ، عاشق چشمای کنجکاو و شاد و معصومش ...
میدونم خیلی زود از این سن گذر میکنه ، خیلی زود دیگه اونقد بزرگ میشه که روی سینه من خوابش نمیبره ، یا روی بازوی پدرش در حالی که دمر خوابیده و دست و پاش از چهار طرف آویزونه !
یا دیگه با یک دست نمیشه حمومش کرد ! یا روی بالشت من به جای رختخوابش جا نمیگیره !
روزبه روز بزرگتر و جذاب تر میشه حتما ، دوست داشتنی تر و خواستنی تر . حتما همین طوره ...
اما وقتی به سرعت سپری شدن این روز ها فکر میکنم دیگه ناراحت نمیشم از اینکه مجبور باشم شب تا صبح کمرش رو ماساژ بدم و آروم ضربه بزنم تا باد گلو بزنه ، یا تمام صبح رو کنارش تو رختخواب بمونم و شیرش بدم ... چون کوچولوی من ارزش این وقت ها رو داره ، این زمان متعلق به اونه . شایدم یه جورای زمان اختصاصی منه !
