شهر قشنگم!
شهر قشنگم! خیلی خیلی نزدیک به خونه ما یه پارک هست. آرزویی که خیلیا دارن. پارکی که نزدیک خونه آدم باشه تا صبحا یا عصرا بچه رو تو کالسکه بذاری و بری پیاده روی و کم کم پسر بزرگتر که شد هر روز بگه بریم پارک! و ماهم دستشو بگیریم ببریم پارک سرکوچه و...خلاصه چی از این بهتر؟
چند روز پیش با بچه های برادرم همین پارک رو رفته بودیم، پسر چهار سالش با خوشحالی رفت که با تاب و سرسره ها بازی کنه ولی برگشت و گفت هیچی نیس که بشه باش بازی کرد! تمام تاب و سرسره ها ناقص بودن.
اون طرف پارک ، توقسمت لوازم ورزشی بچه ها از سر و کول وسایلی که حتی طفلیا نمیدونستن باهاشون چه کار کنن بالا میرفتن! به سرعت تصویر پارک خیالی از نظرم پاک شد!
این شهری نیست که آرزوی بزرگ کردن بچه ای رو در اون داشته باشم. از خودم که گذشت. رادمهر هم باید شکل درست یک شهر براش رویا باشه؟
این شهری نیست که آرزوی بزرگ کردن بچه ای رو در اون داشته باشم. از خودم که گذشت. رادمهر هم باید شکل درست یک شهر براش رویا باشه؟
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
