هفته بیست و پنج

سلام شازده کوچولوی من 

خوبی؟ آب و هوا توی اخترکت چطوره؟‌ اینجا که حسابی گرمه ! به لطف کولر گازی میگذرونیم !

به حساب سونوگرافی هایی که تا امروز رفتیم الان تو هفته بیست و پنج هستیم ، خسته که نشدی؟ نــــه! میدونم که خسته نشدی ! از حرکات رزمی که صبح تا شب تو شکم بنده اجرا میکنی معلومه !‌

ماشالا هزار ماشالا خوب زور و بازویی داری ها‌! 

این روزا با این همه مشغله و گرفتاری روزمره و دردسرای جسمی که واسم درست شده و هی دکتر و بیمارستان رفتن و کم خونی و کم جونی!‌ شدید و عفونت و ... قند و ... خلاصه مجموعه این مشکلات !‌

تنها چیزی که لبم رو به خنده باز میکنه و خستگیم رو در میاره عزیزکم حرکتای غافلگیرانه تو شازده کوچولوی منه !‌

وقتایی که دراز میکشم و خیره میشم به شکمم و تکون تکون های تو عزیزکم ، شکل شکمم رو کاملا به هم میریزه ! هی کج و  کوله میشه و من قند تو دلم آب میشه ! یادم میره کجام و چه میکنم 

میشینم و نگاه میکنم و تصورت میکنم ، بعد اونقد دلم برات غنج میزنه که دلم میخواد بکشمت تو بغلم و سیردلم بوت کنم و بچلونمت! 

اون روز زود میاد ، خیلی زود