تاتی
بلخره در یک سال و یک ماه و سه روزگی شازده کوچولوی ما تصمیم گرفت دست به زانوی خودش بگیره و بلند شه و راه بره ! (15 آبان نود و دو)
و ازون لحظه تا الان مدام داره راه میره و راه میره و راه میره و ضمنن مدام میخوره زمین و تو در و دیوار البته!
پسرکم اولین قدم های محکم و کوچولوت مباک
بلخره به این مرحله ی مهم زندگیت هم رسیدی . از حالا کلیییی راه پیش رو داری برای رفتن .
- خوشحالی ای که آدم از دیدن قدم های مصمم و نامتعادل کودکش داره قابل توصیف نیست! این روز ها من و آقای پدر مدام چشمامون از شادی برق میزنه با دیدن این تاتی کردن ها و قیافه رادمهر هم دیدنیه بس که از راه رفتن خودش ذوق میکنه ! ... خدایا شکرت
سیزده ماهگی رادمهر جان-12آبان 92
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی