سلام به یازده ماهگی!

پسرکم ده ماهگی رو هم تمام کرد ! خدای مهربون ... برای همه چی ممنون

 خبببب ! حالا چیا بگم راجع این روزا؟ یه خلاصه ای از احوالات رو تعریف میکنم ! توجه بفرمایین خلاصه ها ! نه که مفصل بگما ... نه ! 

این روزا مدام یا ما داریم رادمهرو تعقیب میکنیم یا اون مارو! ما بدو بدو دنبالشیم که از جلو چشممون دور نشه یه جایی خودشو گیر بندازه یا آشغالی چیزی پیدا کنه بخوره یا دستش به چیز خطرناکی نرسه یا... و اونم که معلومه! مدام دنبال ماست یه وقت چیزی رو برا بازی از دست نده! 
چند روزه هی توپاشو زیر مبل میبینه و بدو میره دنبالشون و گاهی راه خروج رو پیدا میکنه گاهی م گیر میفته و جیغ و دادش درمیاد که مامان بیا منو نجات بده!
با دیدن کنترلای تلویزیون فورا بهش نگاه میکنه ببینه کانال رو عوض میکنیم چی پخش میکنه. و کاملا کنترل دی وی دی پلیر رو میشناسه و تا نشونش میدم جیغ کشان و شادی کنان میره میشینه رو به تی وی تا بی بی انیشتین جونش رو براش بذارم! چند روزیه خیلی به تی وی توجه نشون میده قبلا کمتر بود. اما همچنان بی بی انیشتین رو خیلی خیلی دوست داره. که البته روزی نیم ساعت بیشتر اجازه پخش نداره! هیچ دوست ندارم از الان نصف روزشو پای تی وی بگذرونه.
گشنه که میشه مَ مَ. مَ مَ. گویان میدوه سمت من و خودشو از من میکشه بالا و به هر زوری هست تو بغلم جا میکنه! گاهیم از همون روی لباس مشغول خوردن میشه !

این روزا گیر داده به نه گفتن ! از صبح ک بیدار میشه یه سره میگه نههه نههههه نه نههه نههههه !  آهاااا ! بیشتر از همه چی میگه؟ اگوووووووووم! اقوووووووووم! وقت بازی با خودش یه بند با صدای بلند میگه اگوووممم گوووم قوووم اقوووم ....! گاهی من و باباشم میشینم هی یه دونه ما میگیم یه دونه اون! خلاصه که گفتگوی پرباری داریم ! این بود خلاصه ی احوالات ما و رادمهر دراین روزها! البته هرچیزی که یادم بود.